Clan of Chickens | Verhalen uit het Noord-Friese landleven
Dit is een kippenartikel. Iedereen die kippen niet zo geweldig vindt als wij, zou een ander artikel moeten lezen. Degenen die ondanks de waarschuwing blijven, vinden het misschien grappig. En ook triest. Niet precies wat passend lijkt in tijden als deze. Dit artikel werd overigens door geen enkele kip gedicteerd.
Het plattelandsleven kan een van de moeilijkste zijn. Zoals al vermeld aan het einde van het artikel over Warder’s Ark, is de constellatie van onze groep kippen veranderd. Als een van ons op zaterdagochtend het vaccin voor de kippen haalt, rijst altijd de vraag: “Voor hoeveel kippen?”
We hebben “drie” geantwoord sinds Björk werd gevangen door een roofvogel. Nu is het weer “vier” – dankzij een min-twee-plus-drie berekening. Of we nu bestellen voor drie of vier gevederde vrienden, we worden altijd met een glimlach begroet. We zijn waarschijnlijk de enigen in de buurt van de plaatselijke pluimveefokkerijvereniging die niet alleen een paar kippen houden, maar ze ook IJslandse namen geven. Wat we nooit hoeven te vermelden bij het verzamelen van het vaccin. Alleen de familienaam.
Dus drie van de kippen maakten het gebied lange tijd onveilig en we waren blij dat de roofvogel werd afgeschrikt door de overvloed aan blaffende honden en zulke stijlvolle vogelverschrikkers als Willi en Hansi, evenals door de pompoenkop met zijn superkracht die van heinde en verre schittert.
Toen kwam de vakantie. Het zouden onbezorgde dagen moeten zijn aan de Deense westkust. Onze lieve huisoppassers zorgden met liefde, empathie en geduld voor de kater en de kippen. Ze hebben zelfs games en architectuur voor Piet uitgevonden. Ze treurden, maar ze konden niet voorkomen dat Brynja en Hafrún alleen leuke en grappige herinneringen en een paar veren achterlieten.
Een hongerige overvaller had twee dagen achter elkaar ergens in het struikgewas geslagen. Hafrún kreeg het op haar favoriete plek van alle plaatsen. Onze oppas werd hard geraakt. Ze vonden ook een bange, rouwende kip ondraaglijk, die de stal niet meer durfde te verlaten. De arme Gudny, altijd de meest verlegen van allemaal, was de enige die het overleefde.
De beste huisoppassers ter wereld aarzelden niet en reden de volgende dag naar een particuliere fokker, waar ze drie hennen, twee Wyandottes en een Brahma-kip selecteerden. Dus Gudny zou nieuwe vrienden moeten hebben, de sitters drie petekinderen en we zouden een volle box moeten hebben als we terugkwamen. Dat heeft ons inderdaad door het verdriet heen geholpen.
Iedereen die de Landei-column en de Insta-verhalen volgde, kende Brynja en Hafrún heel goed. Hun spraakzaamheid, hun zonnige karakter, hun voortreffelijke smaak en hun gezelligheid. En hoe hielpen ze me zonder aarzelen in het voorjaar met het tuinieren rond Chicken Hill! Zodra ze me zagen met de schoffel in de hand, stopten ze praktisch hun poten in hun bek en waren ze er in een mum van tijd. Iedereen die ooit een kippenpijl heeft gezien, weet dat hij in staat is tot de snelheid van het licht.
Nu worden de kaarten opnieuw geschud. Gudny voelt zich niet langer alleen, maar is in het begin van gereserveerdheid in een woede veranderd. Vooral de Wyandottes deden alles wat in hun ogen verkeerd was en moesten veel nemen. Ooit moest ik Gudny uit de stal halen zodat Askja, de gevoelige Brahma kip, zelfs de slaapkamer in kon. Natuurlijk duwde Gudny zich toch langs haar heen en kookte Hildur in de stal.
Het resultaat was dat er paren werden gevormd: de Wyandots Ingibjörg en Hildur hurkten altijd samen terwijl Gudny voor Askja zorgde, of Askja bleef bij Gudny. Hoewel nog jong en waarschijnlijk niet volgroeid, is Askja de langste en meest elegante van allemaal. Onze huisoppassers hebben drie schoonheden van de kip uitgezocht. Gelukkig zijn de fronten nu gekalmeerd en is de clan van vier meestal in een vredige bui.
Gudny heeft de beste relatie met ons en is de enige die zo nu en dan een ei legt. Askja verstopt zich het snelst. Aanvankelijk verscheen ze ons als een onzichtbare vierde, altijd ergens onder dekking. Inmiddels heeft ze moed gevat en met doorzettingsvermogen kan ik haar zelfs voor de lens krijgen. Ingibjörg en Hildur zijn relatief koel en zullen na verloop van tijd waarschijnlijk alle remmingen verliezen.
Met verschillende updates van onze kant, vragen de huisoppassers graag: hoe zit het met eieren? Daar is het nog te vroeg voor, zeggen Askja, Ingibjörg en Hildur. Dat moet nog komen. Enige tijd. Op de een of andere manier. Ergens. Bijeenkomsten en onderzoek staan momenteel op de agenda.
Als je in september nog samen de droge loopgraven verkent, die ondertussen eindelijk weer gevuld zijn met water, zou je kunnen landen op een van de gezellige takken die zoiets als een dak boven de loopgraven vormen. Of op het terrein van de buren, waar ook de grond kan worden losgemaakt.
Wat geeft een kip tenslotte om concepten als eigendom, grenzen, territoriale aanspraken of de druk van een zogenaamd moderne concurrerende samenleving? Niet de boon of het graan. Waar een worm wordt vermoed, moet de kip zorgvuldig onderzoek doen. La dolce Pick-vita in Noord-Friesland. Dat is tenminste niet veranderd.
Tekst en foto’s: Elke Weiler
Source: https://meerblog.de/herbst-huehner-nordfriesland/
![Top 10 bezienswaardigheden en tips in Leipzig [+Karte]](https://roosenboomfotografie.nl/wp-content/uploads/2020/05/leipzig-sehenswuerigkeiten-nicolos-reiseblog-768x364.jpg)
