Een week in het noorden van het reisverslag van de Dominicaanse Republiek

Het haar, nog steeds blond van de zon, is geweven in kleine vlechten, met parels die aan hun uiteinden bengelen. Ze vertellen over exotische plaatsen, de Canarische eilanden, of zelfs het Caribisch gebied, over enorme hotelcomplexen, met zwembaden en leuke entertainers. Voor mijn ogen schilder ik foto's van onberispelijke poedersuikerstranden, zie ik mezelf zwemmen met kleurrijke vissen en dansen met de coole kinderen in de disco. Dat wilde ik ook. Mijn ouders waren niet erg ontvankelijk voor dit soort vakantievoorstellen, zomer na zomer brachten we als zelfvoorzienend door aan Zweedse en Italiaanse meren, of dwaalden we door de uitlopers van de Alpen. Het verlangen bleef diffuus.

Dan voorlopig laatste familievakantie als nucleair gezin. De ouders willen nu "ontspannen" en geen vinger buigen op vakantie. Het gaat naar een all-in club, 5 sterren, Turkije. Ik haat het Everything. De gevangenschap in het gebied, de overdreven opgewonden entertainers, de clubdans, de gulzigheid bij het buffet, de excursies op het land die ons van de juwelier naar de tapijtverkoper slepen, deze kunstmatigheid. De intensiteit van de afkeer kan heel goed te wijten zijn aan het hoogtepunt van mijn puberteit, maar mijn verlangen is genezen. Ik mag niet langer dan 20 jaar een clubcomplex betreden. Vanaf nu zal ik over de hele wereld backpacken, de nacht doorbrengen in tenten en hostels, later in chique designhotels en vakantieverblijven, net als mijn hele omgeving, wat studie en werk met zich meebrengt. Niemand boeken reizen hier in het pakket, zeker niet via een touroperator. Stevige, kleinburgerlijke, zo niet zelfs proletarische, dit soort vakantie lijkt me ingrijpend.

Nu zit ik in een volledig charter van Eurowings, geboekt door de touroperator ITS op weg van Düsseldorf naar Puerto Plata, het Caribisch gebied, Dominicaanse Republiek. Een week vakantiepakket in een 4-sterren all-inclusive club, alleen voor volwassenen, wacht op mij.

Waarom ben ik hier? Het is december, de Duitse Schmuddelwinter laat me hongerig naar zonneschijn en drijft me naar een bepaald gevoel. Ik wil het nu ervaren. De vlucht is een ramp. Te smal, te luid, geen onnodige "luxe", zelfs geen deken tijdens een nachtvlucht. De belachelijk lage reisprijs heeft zijn redenen. Op een gegeven moment zijn deze tien uur voorbij. Voelde twintig minuten tussen het verlaten van het vliegtuig en het passeren van de veiligheidscontrole die we op onszelf zijn, dan worden we verwelkomd door de vriendelijke chauffeurs en touroperators en die graag vanaf nu volledig kunnen afhaken, vertrekken wij zorgen voor. Na een half uur rijden komen we aan bij ons nieuwe huis, de COOEE in Grand Paradise Playa Dorada, een middenklasse hotel direct aan het zandstrand van Playa Dorada, in een gated community met gewapende effecten. Onmiddellijk heeft iedereen een kleurrijk drankje in zijn hand en een rood lint aan zijn arm, die ons toegang geeft tot het exclusieve all-inclusive gedeelte. In de ruime kamer wachten een mooi gedrapeerd fruitarrangement en gevouwen handdoeken voor zwanen. Allereerst een cola-rum aan de bar, hier kun je Brugal drinken, een heerlijke rum die direct naast de deur in Puerto Plata wordt gedistilleerd. Tot zover alles goed. De rum, het zomerse kneepje en de luchtige jurk eind december maken je blij. Ik kijk uit naar de week.

En dat begint direct met een explosie. Puur Caribisch gevoel, zoals de catalogus belooft. Na anderhalf uur rijden naar het kleine vissersdorpje Punta Rucia, nemen we een catamaran naar de zandbank Cayo Arena, ook bekend als Isla Paradiso. Hier kun je heerlijk snorkelen in – cliché of niet – kristalhelder water over kleurrijke koraalriffen. Aan boord van bikini en zwembroek gedragen, geen schoenen, alsjeblieft, het kostbare zand mag niet worden gesleept. Luide Dancemusik met Latijnse hints weerklinkt uit de dozen, onredelijk alcoholgebruik wordt verondersteld. In het begin een glas mousserende wijn en vervolgens in het water Rum-Cola, op 32 graden middagzon, vanaf de drijvende bar Onze groep is een beetje voorlopig, wat de bemanning een beetje irriteert. De all-in gedachte is ook bindend. De buurboot laat zien hoe het goed te doen. Een groep jonge Amerikanen viert hun verjaardag. In sexy strandkleding wordt wild ravotten en een fles champus na de andere onthoofd. Het is grappig. Op de terugweg varen we langs dichte mangrovebossen naar de kust. Eerst een Piña Colada. Net om de hoek ligt het nationale park Estero Hondo, waar u zeekoeien met veel geluk kunt zien. Geniet van een goedgehumeurd diner in het La Carihuela Beach Restaurant aan de kust van Puerto Plata en laat het allemaal eindigen op een perfecte Caribisch-decadente dag. De groep wordt steeds meer ontspannen. Tot nu toe was alles echt goed.

Het ontbijt neem ik bijna op het strand. De buitenste tafels van het clubrestaurant grenzen direct aan een, ja, perfect, wit poedersuikerzandstrand met kokospalmen. De buffetprofessionals beveiligen de stoelen in de directe omgeving van het station. Dus iedereen heeft verschillende prioriteiten. Hier zijn al mijn vooroordelen op verschillende manieren. Veel roodverbrande, te vlezige lichamen in ongunstige badpakken, de vrouwen met die gekke kleine staartjes op het strand en die echt of nooit alleen aan de jonge Christina Aguilera werkten, de tabletten buigen onder bergen voedsel, de meesten van hen vettig, het belangrijkste is veel. Op de strandstoelen liggen de handdoeken al verspreid. De bar bij het zwembad 's ochtends vol bier drinken, bierbuikige BILD-lezers. Maar natuurlijk zijn er de anderen, het verliefde, mooie paar op huwelijksreis, sympathieke vriendengroepen, de gepensioneerden, die hier elk jaar de winter doorbrengen en allemaal kennen bij naam en veel Otto normale vakantiegangers. Alleen stoppen ze niet op die manier.

Desondanks ben ik blij om de clubruimte direct na het ontbijt te verlaten. Met de bus van het strand naar het binnenland, hoog in de bergen, na Jarabacoa over de ecologie Rancho Baiguate, met een korte pitstop in de sigarenfabriek Victor Sinclair, waar een doos dikke sigaren wordt gekocht als verplicht geschenk. Verrassend is het achterland voor mij heel bergachtig. Er zijn drie 3.000 renners om te beklimmen. En hoe groen en sappig alles is. Als het enige Caribische eiland is de Dominicaanse Republiek zelfvoorzienend. Alleen tarwe voor bier en maïs wordt geïmporteerd uit Canada. Rancho Baiguate ligt op 500 meter boven zeeniveau, te midden van 200 jaar oude mangobomen, gevarieerde bloemen en schilderachtige watervallen. Minipaarden en ezels grazen tussen de bungalows. Jarabacaoa wordt ook de stad van de eeuwige lente genoemd vanwege het aangename klimaat het hele jaar door. De regio leeft van de landbouw. Aardbeien, koffie en peper groeien hier. Langzaam trekken buitenactiviteiten toeristen van het strand naar de bergen. Met zijn duurzaamheidsconcept en eenvoudige maar comfortabele standaard, is de eco-lodge het ideale startpunt voor wandelingen, mountainbiketochten, canyoning, klimmen of raften op de rivier. En dit is precies wat er de volgende ochtend in de ochtend is, raften op de Yaque de Norte, de langste rivier in het Caribisch gebied. Het programma belooft een aantal stroomversnellingen en een fantastisch uitzicht op anders ontoegankelijke bergkloven. Na een korte introductie van de raftopdrachten – vooruit, achteruit, stop, omlaag – de goedgehumeurde gids, zijn we uitgerust, uitgerust met neopreen, helm en peddel, zonder een grote runmgetaddel langs de rivier. En hij heeft het in zich. Wilde bubbelbaden, rotsen, het volledige programma. In de boot is teamwerk vereist en volledige concentratie. De opdrachten moeten onmiddellijk door iedereen tegelijkertijd worden uitgevoerd, anders heerst chaos. Ik ontwijk nauwelijks de peddel van mijn voorvader, een gevangene gaat overboord, een enkele adrenalinekick. Absoluut een aanrader. Op een panoramische weg met uitzicht op de vruchtbare Cibao-vallei keren we terug naar het strand aan de COEE in Grand Paradise Playa Dorada.

Een ander hoogtepunt van het buitenprogramma zijn de 27 watervallen van Damajagua, ongeveer 40 minuten van Puerto Plata. Na een korte wandeling bergopwaarts door tropisch regenwoud bereiken we de rivier. Nu gaat het bergafwaarts, over natuurlijke waterglijbanen, die miljoenen jaren in de kalkrotsen werden gevormd. Sprongen tot 10 meter in het koele stroomgebied brengen mijn pols op volle snelheid. Drijvend, kronkelend, springend, kruipend werken we ons een weg langs de rivier. Een groot plezier.

Na deze opwinding is het tijd voor een beetje Caribische ontspanning. Bij Surfer Hot Spot Cabarete brengen we een luie middag door met dagdrinken, kitesurfen kijken, bodyboarden en een ongelooflijke paella met zeevruchten. Waar de ogen vallen, overal mooie, getrainde mensen. De stemming op het strand is flirterig. Als je meer tijd meebrengt, kun je hier surfen of dit leren. De baai van Cabarete wordt beschermd door een koraalrif. Het rustige water in combinatie met de winderige omstandigheden is ideaal voor watersporten. Het Encuentro-strand, ten noorden van de kust, is populair bij surfers om te surfen.

De keuken van het eiland is eenvoudig. Rijst en bonen, plantains, stoofschotels, een milde keuken, met een mediterrane impact. De lokale variëteit aan groenten en fruit wordt het best bekeken en geproefd op de wekelijkse markt in Puerto Plata. Het koken wordt gedaan door een vriendelijke Dominicaanse, Maria Vasquez, waar we de zondagmiddag doorbrengen. Ze woont met haar grote familie in een eenvoudig huis met golfplaten, een populair geschenk van de partijen wanneer er weer verkiezingen zijn. Het clansysteem is hier nog steeds wijdverbreid, er is een open deurbeleid, constante bezoeken, feesten en samen eten zijn gemeengoed. De meeste gezinnen hebben geen hoog inkomen, ze helpen elkaar door de rondes. Gekookt is een stoofpot van plantains, yams, pompoen, taro, maniok, rauwe banaan, avocado en gekruide paprika, met vlees. De vrouwen van de familie knip- en klappen samen, terwijl de mannen bier drinken en voetballen, luide salsa beats drummen uit de luidsprekers. De stoofpot is heerlijk, net als ijskoude Presidente van de kiosk naast de deur. Maar ik kan niet echt ontspannen. De familie is dit soort bezoeken gewend, ze lijken niet bijzonder geïnteresseerd in ons. Het is gewoon geen echte uitnodiging, maar een betaald toeristenprogramma. Het idee dat omgekeerd een troep dominicanen een Duitse kleinburgerlijke keuken binnenvalt en aardappels samen schilt, lijkt absurd.

Het middagprogramma is meer naar mijn smaak. Op het afgelegen Playa Bergantin ontspannen we tot de avond met zwemmen en lezen. Geen toeristen, heinde en verre, slechts een paar locals, luisterend naar muziek en cola rum drinken. Als de nacht valt, wordt een verwarmend kampvuur aangestoken en een feest van diners aan het strand, verse vis en kreeft geserveerd. Een droom.

Een van de attracties van Puerto Plata is de kabelbaan naar Monte Isabel de Torres, die uitkijkt op een 16 meter hoog Christusbeeld, het exacte, zij het kleinere, exemplaar van het standbeeld van Rio. Anders is er een goed bewaard gebleven Führerbunker uit tijden van dictatuur. De steile rit in de kleine schommelcabine is opwindend. Het uitzicht op het regenwoud, de stad en de kust is geweldig. De berg als zodanig is een nationaal park met een grote verscheidenheid aan vogels en planten. Sommigen van hen, zoals de palm babbelaar, zijn alleen hier op het eiland te vinden.

Aan het einde van de reis bezoeken we de koloniale oude binnenstad van Puerto Plata. Het is advents tijd en de hele stad is helder versierd voor kerst. Notenkrakers en kerstbomen op 32 graden zijn al grappig om naar te kijken. De stad is buitengewoon schilderachtig met zijn prachtige Victoriaanse gebouwen en de promenade aan zee. Wie graag het fort van San Felipe bezoekt, gebouwd door de Portugezen voor piratenverdediging of het Amber Museum. Amber was ooit een belangrijke grondstof en vestigde de rijkdom van de stad. Het kaskraker Jurassic Park krijgt veel aandacht in het museum omdat delen van de film hier zijn opgenomen.
Voordat u de oude stad bezoekt, moet u controleren of er slechts een of meer cruiseschepen zijn gemaakt. Dan overspoelen hordes toeristen de straten, in totaal ongeveer 1,7 miljoen per jaar, op zoek naar souvenirs en fotomomenten, dankbaar ontvangen door een leger van verkopers die Caribische Nippes naar de man of vrouw willen brengen. Na zeven uur is het rondspoken voorbij en verdwijnen de dagtoeristen in de buik van de Meeresungetürmer en keert de vrede terug in de oude stad. Hier nemen we ons laatste drankje samen, een uitstekende mojito in het chique restaurant Bergantin en laten we de week voorbijgaan.

Om eerlijk te zijn, deze reis heeft me totaal verrast. Positief. Het noorden van de Dominicaanse Republiek is een diverse, mooie vakantiebestemming. Uitstekende reisgids van ITS, Wolfgang, een wandelende insulaire encyclopedie die spannende feiten over geschiedenis, flora, fauna, politiek, maatschappij en cultuur schudt. Het besef dat pakketreizen zeer individueel kunnen worden ontworpen. Ik hoef niet de hele dag in de club te zitten, maar ik kan het, als ik dat wil.

Misschien zijn clubtoeristen eerlijker tegenover zichzelf en accepteren ze gewoon wat ze zijn – toeristen, deviezen, soms alleen vee. Als ik terugdenk aan menig reis waarin ik drukte met een horde individuele toeristen door tempels in Angkor Wat, of goedkoop bier in blik in dezelfde backpacker bars, in dezelfde gesprekken dronk, dan rijst de vraag waar de grote Winst is. Voor landgenoten zijn toeristen meestal toeristen, of ze nu in busloads of rugzakken komen, verandert weinig. Echte ontmoetingen vormen in beide gevallen de uitzondering. Zelfs individuele toeristen zijn in totaal alleen massa die kan worden beheerd. En is het verwerpelijk, als sommige mensen gewoon willen ontspannen terwijl ze op vakantie zijn, er niet aan denken, zich veilig voelen in een vreemd land, verzorgd worden?

Wat overblijft, is in tijden van het klimaatdebat nog meer de kwestie van de moraal van dergelijke reizen als zodanig. Hoe kan zo'n kleine prijs mogelijk zijn? Wat doet overtoerisme met de bestemmingen? Kan dat duurzaam en eerlijk zijn? Ik kan en wil deze vragen niet beantwoorden. Ik heb geleerd dat vakantiepakketten niet forfaitair zijn en dat iedereen zelf moet beslissen hoe hij of zij blijft reizen. Ik zal meer individueel boeken, maar zonder dogmatisme. En als het aanbod bij mij past, dan zal ik het misschien ook raken.

Veel dank aan ITS voor de uitnodiging.

Een actueel prijsvoorbeeld
Dominicaanse Republiek, Hotel COOEE in Grand Paradise Playa Dorada
14 nachten in een tweepersoonskamer, alles inbegrepen, incl. Transfer, incl. Vlucht vanuit Frankfurt, per persoon vanaf 1.518 Euro. (ITS bijvoorbeeld op 1.1.2020)

Source: https://www.reisedepeschen.de/eine-woche-im-norden-der-dominikanischen-republik/