Go with the flow – roadtrip door Slovenië – reisverslag Slovenië – reisberichten

“Hé, hé, wat is er aan de hand? ‘Pak je spullen, we vertrekken,’ neurie ik tegen mezelf terwijl we langzaam de tuin uit rollen. Met jou, opgewonden verwachting en veel verlangen naar nieuwe indrukken. Op weg tussen de Alpen en de Adriatische Zee – gelukkig op vier wielen.

We reizen in Slovenië. Katharina zegt al jaren dat ik naar het kleine landje in voormalig Joegoslavië moet reizen. De reisverslagen klinken goed, ook de foto's zien er prachtig uit. Toch is de vonk om de een of andere reden nog niet overgeslagen. Tot nu. Deze zomer vond Katharina een argument of beter gezegd een “traktatie” die ik simpelweg niet kon weerstaan: “We gaan met de camper naar Slovenië!” En zo is het allemaal begonnen…

Onze reis begint op een vrijdagochtend in München. De zuidelijke van twee locaties voor onze camperverhuur bevindt zich hier. Vantopia is de naam van het jonge bedrijf dat een net iets anders, ontspannen en ongecompliceerd maar vooral uniek vanlife-gevoel wil overbrengen. Onze camper voor de komende 10 dagen zal een VW T6 “Dreamer” zijn. In tegenstelling tot andere huurkampeerders is het interieurontwerp niet kant-en-klaar, maar 100% individueel. Je merkt meteen dat hier ervaren Bulli-liefhebbers aan het werk waren. Veel echt hout en liefdevolle accessoires maken de camper tot een echt feel-good voertuig: voldoende opbergruimte en hoogwaardige en uiterst doordachte uitrusting met dubbele kookmodule die ook gemakkelijk naar buiten kan worden verplaatst, hangmat en kerstverlichting, Kussens en een gezellig dekentje, verstandige snijmessen en wijnglazen, lampen op zonne-energie en zelfs een polaroidcamera voor kiekjes onderweg zijn standaard inbegrepen – naast de reguliere uitrusting met uitzetdak, campingtafel en -stoelen, enz. douche, BBQ-startpakket, de slackline en zelfs een werk- en reisset met krachtstation, zonnepaneel en data-SIM kunnen erbovenop worden bijgeboekt. Eerlijk gezegd was onze oude T4 toen nog niet zo comfortabel en compleet uitgerust. We zijn erg onder de indruk en meer dan klaar voor deze reis.

Naar de zon, naar de vrijheid…

Na een ongecompliceerde briefing vertrokken we uiteindelijk richting het zuidoosten. Het plan is om eerst de Julische Alpen en het Triglav Nationaal Park in het noorden van Slovenië te verkennen en daarna verder landinwaarts te rijden om onder andere de hoofdstad Ljubljana te bezoeken, helemaal tot aan de Adriatische kust voordat we terug naar huis gaan.

Afgezien van te veel andere voertuigen op de Salzburger snelweg en de daaruit voortvloeiende kleine files, verloopt de eerste en langste etappe naar de Sloveense grens probleemloos. We zijn enorm gemotiveerd om op vakantie te gaan en kunnen nauwelijks wachten om eindelijk de auto in Kranjska Gora te parkeren en ons thuis te voelen.

Tuurlijk, als wintersportliefhebber heb ik de naam van de plaats al vaker gehoord en heb ik een vaag idee van wat ik kan verwachten. Als ik vanuit Karinthië/​Villach over de Wurzenpas kom, ben ik nog even adembenemend bij de eerste glimp van het prachtige bergpanorama.

We checken in op camping Spik. In onze jaren vóór de tijd van Mikkel hadden we de neiging zulke drukbezochte viersterrenplaatsen te vermijden. Maar met kinderen in de bagage is het allemaal toch even anders en dus genieten we van alle voorzieningen van het prachtige complex: elektriciteit ter plaatse, modern sanitair, supermarkt etc. Maar vooral ook van het krijgen van kinderen van dezelfde leeftijd en de toffe aanbiedingen voor de kleintjes. Onze ‘slaapwagen’, zoals Mikkel het noemt, staat op een steenworp afstand van het kinderhoogtouwenparcours geparkeerd – en onze Mini verdween daar na twee minuten, slingerend van houten platform naar houten platform op zijn eigen ontdekkingsreis. Tijd voor de ouders om de campingstoelen uit te pakken, de grill aan te zetten en de coole “Coffee Lover Set” te testen.

Dat lees je goed. De bundel bestaande uit een koffiemolen, espressomachine, melkopschuimer en 3 verschillende soorten espressobonen wordt optioneel meegeleverd in het Vantopia pakket. Schitterend!

Dankzij de milde temperaturen in de avond sluiten we de eerste reisdag ontspannen af ​​voor ons busje. Junior slaapt al zalig in het onderste gedeelte op een groot ligoppervlak dat eenvoudig in een paar stappen kan worden opgezet. We maken plannen voor de volgende dagen en bladeren door onze reisgids (die we je overigens van harte kunnen aanbevelen). Katharina gaat richting de top en kijkt uit naar de avontuurlijke reis over de Vršičpas, terwijl ik het meest uitkijk naar de Soča-vallei, waarvan ik al zoveel mooie foto's heb gezien en me natuurlijk afvraag of de loop van de rivier is echt een van die heeft een intense kleur.

Uiteindelijk krijgen we allemaal waar voor ons geld…

Julische Alpen, Triglav Nationaal Park

Onze ontdekkingsreis in het nationale park begint de volgende ochtend met een eerste korte stop bij het nabijgelegen natuurreservaat Zelenci. Hier krijg je een voorproefje van wat de regio te bieden heeft. Vanaf de parkeerplaats leiden verschillende wandelpaden over houten loopbruggen door een moerasgebied dat een geologisch kenmerk is. We gaan naar het meertje met zijn gekke smaragdgroene kleur waaruit kleine bronnen opborrelen. Forellen zwemmen voorbij en om het plaatje compleet te maken worden de bergen aan de horizon weerspiegeld in het wateroppervlak. Vanaf het houten uitkijkplatform heb je een prachtig uitzicht op het landschap. Mikkel wil het liefst meteen het water in springen. Hij zal echter nog even geduld moeten hebben.

De betere plek om te zwemmen – met turquoise water en een niet minder indrukwekkend bergpanorama net buiten Kranjska Gora – is het Jasna-bergmeer. Er zijn leuke kleine cafés en bars aan de kust, zwemplekken, een SUP-verhuur, en, en, en. Absoluut een goede plek voor het hele gezin. Direct ernaast lag een brede riviervallei met veel rotsblokken en een ondiepe bergrivier – perfect om je voeten af ​​te koelen of voor kleine kinderen om in rond te spetteren als het meer te druk wordt.

We rijden echter eerst verder naar het westen en steken na een paar minuten de landsgrens over. Dit keer niet naar Oostenrijk maar naar Italië. Er zijn niet zoveel wegen in het nationaal park en aangezien we de Vršičpas met zijn zo'n 50 haarspeldbochten bewaren voor later op de dag, kiezen we voorlopig voor de route via Bella Italia. We nemen nog een korte pauze bij Lago del Predil en realiseren ons al snel: als je wilt zwemmen, heb je Cojones nodig! Of anders gezegd: het water is prachtig helder – en ijskoud.

We vervolgen onze weg over de panoramische weg SS54, terug over de grens met Slovenië en terug de bergen in richting de 2.864 meter hoge Triglav, waaraan het nationale park zijn naam dankt. Uiteindelijk gaan we naar de beruchte Vršič-pas.

“Unieke uitzichten op indrukwekkende bergreuzen, groene alpenvalleien, kabbelende beken en kristalheldere meren die het blauw van de lucht weerspiegelen, en een divers aanbod aan flora en fauna. Nee, dit is geen droom!”, aldus de reclametekst van de plaatselijke toeristenvereniging. Maar wat kan ik nog meer zeggen, het komt gewoon overeen met de werkelijkheid.

Bocht na bocht – de route over de Vršičpas

We genieten met al onze zintuigen van de reis over de bochtige weg. Mijn ogen dwalen voortdurend door het landschap, maar ik moet me echt concentreren op het autorijden. De bochten zijn altijd scherp en moeilijk te zien, en ook de talrijke motorrijders en wielrenners vragen aandacht. Ik weet zeker dat iedereen hetzelfde “probleem” heeft: geniet ik van cruisen op de echt coole weg, of stop ik om uit te stappen, diep adem te halen of souvenirfoto's te maken?

Ik kijk een beetje jaloers naar de wielrenners, die dit prachtige pareltje NOG intenser voelen dan wij, de hellingen meter voor meter beklimmen en beloond worden met een schijnbaar eindeloze afdaling. Katharina ziet het een beetje anders. Het idee om bij zomerse temperaturen de steile bochten van de Vrsicpas op 1.600 meter hoogte op te trappen is voor haar eerder een nachtmerrie. En toegegeven, als u met de auto reist, heeft u meer tijd voor de vele waardevolle stops, uitzichtpunten en wandelpaden langs de hoogste pas van Slovenië. De weg werd, zoals zoveel Alpenpassen, ooit aangelegd voor militaire doeleinden. Sommige haarspeldbochten hebben zelfs nog de oude kasseien.

We parkeren ons busje bovenaan de pas en wandelen langs de Ticar-hut, de overblijfselen van een bunker en de “rotswand” Ajdovska deklica naar een kleine top met 's werelds beste uitzicht.

De Vršič-pas is absoluut de meest indrukwekkende route van Kranjska Gora naar de Soča-vallei en de rit van een uur (zonder pauzes en fotostops) is een heel bijzonder avontuur.

Eén van de mooiste rivieren in de Alpen

Ik kan meteen één ding zeggen: de Soča is een rivier die je niet zo snel zult vergeten. Of het nu de felle kleur is, de veelzijdigheid – soms golft het vlak en ontspannen voort, soms snelt het door smalle rotsachtige kloven en vormt het smaragdkleurige troggen en diepe poelen – of de natuurlijkheid? Waarschijnlijk is het het hele pakket dat ruim 100 kilometer door het nationale park slingert.

Je kunt op veel plaatsen langs de vlakke kust zwemmen, soms in een van de natuurlijke zwembaden en turquoise zwembaden. Ik vond het hier gewoon prachtig en totaal vertragend. Want wat is er fijner dan tijd doorbrengen met je gezin op een zomerse dag midden in de natuur? Platte stenen urenlang laten stuiteren of grote ‘plonsen’ maken met de junior, steeds verder het (echt heel) koude, heldere water in waden, misschien zelfs bibberen onder water, om dan weer op te warmen na de koude schok van de zomerzon toestaan? Om je mobiele telefoon in de diepte van je rugzak te negeren en in plaats daarvan samen te lachen, praten of chillen – en gewoon niets te doen?

Ja, ze bestaan, deze ‘gelukkige plekken’, en ik heb er al een paar gevonden in Noorwegen, Canada, Hawaï of zelfs in Frankrijk of Portugal. Met de Soča is er nu weer een speld op mijn gelukskaart geplaatst. En het beste: ook al is de Soča-vallei geen geheime tip en wordt deze elke zomer door veel toeristen bezocht, er zijn baaien en kiezelbanken die je helemaal voor jezelf hebt.

Hoogtepunten in de vallei zijn de “Grote Soča-troggen” (Velika korita Soče), waar de rivier over een lengte van ongeveer een kilometer herhaaldelijk diepe natuurlijke poelen vormt, het Šunik-waterbos, de Slap Virje – een waterval met zwembad – en ook de Kozjak-grotwaterval.

Op een bijzonder warme middag besloten we te ontsnappen naar de schaduw van de Tolmin-kloof in het zuiden van het nationale park en onze voeten af ​​te koelen in de koude rivierbedding. Een buitengewoon goed idee, zo bleek… Eerst loopt het smalle wandelpad door een klein bos. Er zijn altijd gaten tussen de weelderige, dichte bladeren die het heldere blauw aan de voet van de kloof onthullen. Eenmaal aangekomen bij de rivier wordt duidelijk waarom deze plek ook zo’n hoogtepunt is. Ansichtkaartmotief aan de linkerkant. Ansichtkaartmotief rechts. Ansichtkaartmotief bij het omhoog kijken…

Een rondwandelpad met talloze bruggen over en naast de kloof leidt naar een thermale bron die zachtjes turkoois borrelt onder steile rotsen, er is een grot, een hangende steen en een hoog viaduct hoog boven de kloof gebouwd.

Voor ons reisgezelschap is samen op pad gaan in de camper in Slovenië bijna net zo fijn als urenlang onderweg zijn in de natuur. Mikkel heeft op de achterbank zijn eigen plekje ingericht met prentenboeken, een Tonie-box en knuffels, terwijl de twee oudsten voorin genieten van onze tijd samen met goede gesprekken. Tijd die in het dagelijks leven in Berlijn zo vaak wordt verwaarloosd. Al na een paar dagen zijn we helemaal vertrouwd met ons busje, zijn we onderdeel geworden van de Out Of Office-crew en zitten we regelmatig te filosoferen over de vraag of we misschien nog een keer zo'n voertuig moeten kopen. Dat lijkt mij natuurlijk geweldig en dan zie ik ons ​​‘s ochtends al aan het meer, met een dampende mok koffie in de hand…

Maar nu vervolgen we deze reis en na drie veelbewogen dagen verlaten we het Triglav Nationaal Park. Met een korte tussenstop bij Lake Blender voor een werkelijk pittoresk ansichtkaartmotief, vervolgen we richting Ljubljana en de kust.

Welkom in de Drakenstad

Met slechts 290.000 inwoners is het niet alleen het hart, maar ook de grootste stad van het land. De “Drakenstad” Ljubljana verrast ons met een kleurrijke mix van mediterrane invloeden, een flinke snuf Oostenrijks-Italiaanse flair en een prachtige oude binnenstad. Naast talloze (uitstekende) restaurants zijn er veel kleine winkeltjes te ontdekken die naast de gebruikelijke toeristische snuisterijen ook echte lokale schatten en modern design presenteren. De rivier de Ljubljanica slingert zich een weg door de oude stad, met talloze bars en cafés langs de groene oevers. Een van de dingen die ik het leukst vond was de Odprta Kuhna-markt. In de zomermaanden vindt er elke vrijdag van 10.00 tot 21.00 uur een mix plaats van een informeel straatvoedselfestival in de open lucht en een verfijnde gastronomische keuken.

We leren de stad even kort kennen; we hebben nog veel te doen vandaag. We zeggen “nasvidenje” en zijn het erover eens dat we met meer tijd terug zullen komen.

Omdat bij deze reis door Slovenië rekening wordt gehouden met de interesses en wensen van alle gezinsleden, gaan we 's middags verder richting de kust en naar een plek die onze kleine paardenvriend heel graag wil zien. Nabij de Italiaanse havenstad Triëst ligt de grensplaats Lipica met zijn wereldberoemde stoeterij. De geschiedenis van deze Sloveense paardenfokkerij gaat terug tot de 16e eeuw. Het werd beroemd vanwege de witte Lipizzaner-paarden, die sommige mensen misschien associëren met de Manege in Wenen. Het is de oudste stoeterij van Europa die – tot op de dag van vandaag – voortdurend alleen dit ene paardenras fokt. En afgaande op de kilometers aan paddockhekken die we met onze auto passeren, is dit waarschijnlijk een van de grootste.

De Lipica-stoeterij

Als zelfverklaarde niet-paardenfan had ik niet al te hoge verwachtingen van dit bezoek. Het komt erop neer dat het een heel bijzondere ervaring is. Het is rustig in Lipica. Ik hou van de ruimtelijkheid van de omgeving. Ik vind het leuk als we ver weg in de schaduw van de bomen een grote kudde zien grazen en bijna alleen en geheel vrij door de historische gebouwen en de prachtige lanen lopen om de geschiedenis van de stoeterij te traceren.

Mikkel is vooral blij met de demonstraties en het bezoek aan de oude stallen, waar hij de paarden van dichtbij kan leren kennen. En over zijn nieuwe beste vriend, een kleine knuffelpony die ons vergezelt na een bezoek aan de souvenirwinkel van het museum…

Iedereen die wel eens met een camper op vakantie is geweest, weet hoe belangrijk een overnachtingsparkeerplaats is. Idealiter wil ik 's avonds comfortabel en ongestoord voor de auto zitten en in alle rust genieten van een koel drankje of twee – en ook de volgende ochtend genieten van een prachtig uitzicht als ik slaperig uit het mobiele hostel kruip. Misschien is de parkeerplaats vergelijkbaar met het balkon van uw hotelkamer. In een ideale wereld zou het lekker groot zijn, op het zuiden gelegen, niet zichtbaar voor andere gasten, gedeeltelijk overdekt en uiteraard vrij uitzicht op zee. Dus premium…

Het vinden van zo’n perfecte plek vergt meestal wat onderzoek en soms een beetje geluk, vooral als je legaal wilt overnachten. Helaas is officiële toestemming vaak de showstopper. In Slovenië is “wildkamperen” ten strengste verboden, vooral in de nationale parken. Iedereen die buiten een officiële camping wordt betrapt, riskeert een boete van maximaal 500 euro. Zelfs overnachten op openbare parkeerplaatsen of op straat is zelden toegestaan. Hetzelfde geldt uiteraard voor privé-eigendom. Maar als je het van tevoren beleefd vraagt, zijn sommige boerderijen of privé-eigendommen prima plekken om een ​​nachtje te kamperen. Sommigen hebben ook het gehoopte uitzicht op zee. En als deze particulier ook nog eens wijn verbouwt, dan kan het een echte droomplek zijn!

Voor een glas Sloveense vino

De eerste wijnmakerij waar we ons kamp opzetten voor de nacht is geen willekeurig gekozen plek, maar een andere aanbeveling van onze metgezel “Reisgids voor Slovenië. Insider Tips van vrienden” door Magda Lehnert, die op haar eigen blog Wanderfolk.de nog meer mooie verhalen uit Slovenië en de wereld vertelt.

Het boetiekwijnhuis Lepa Vida ligt in de pittoreske Vipava-vallei, op ongeveer 10 minuten afstand van Nova Gorica. Het wordt gerund door Irena en haar man Matija en is – zoals zij het zeggen – het resultaat van drie generaties hard werken, vakmanschap en toewijding aan het produceren van wijnen van hoge kwaliteit. Hun verhaal begon met de toestemming om wijn onder hun eigen label te produceren en te verkopen. Kort na de oprichting ontwierp de bekende Sloveense industrieel ontwerper Oskar Kogoj een reeks flessen voor Sloveense wijnmakers, waaronder de fles Lepa Vida. Het heeft de vorm van een vrouwelijk lichaam met brede heupen, wat de vruchtbaarheid symboliseert, en is ontworpen als een compliment voor de dappere jonge vrouwen genaamd Aleksandrinke die Slovenië verlieten om als voedsters in Egypte te gaan werken. Het exclusieve gebruik van deze fles werd toegekend aan de familie Ipavec. De wijnmakerij Lepa Vida was geboren.

Tegenwoordig is de flesvorm weer standaard, zodat deze voor bezorging in standaarddozen kan worden verpakt. De prachtig geïllustreerde etiketten vertellen echter nog steeds het verhaal van het wijnhuis.

Baas Irena is een echt juweeltje en zoals het een goede ondernemer en gastvrouw betaamt, is ze op de een of andere manier alomtegenwoordig. Ze begroet ons hartelijk en voorziet ons van de belangrijkste informatie over de staanplaatsen voordat ze zich wijdt aan de voortdurende wijnproeverij met de gasten. 's Avonds kunnen we zelf genieten van een heerlijke proeverij en gefascineerd luisteren naar de geschiedenis van het wijnhuis die Irena ons vertelt. Op speelse wijze brengt ze alles over de wijnbouw over in het Engels, Italiaans, Sloveens, Duits, … altijd op de gemakkelijkste manier voor haar tegenhanger. Naast het wijnproject is ze ook moeder van twee kinderen, dus ze gaat met grote zorg om met onze nakomelingen. Hij vindt de proeverij maar matig spannend en wil het liefst meteen terug naar zijn favoriete plekje op het terrein: een tafel met schommelbanken.

Alsof de hele setting nog niet schitterend genoeg is, komt Irena ineens de hoek om met een “Out Of Office” wijntje. Lepa Vida heeft namelijk een oranje wijn met het OOO-label. Als dat geen toeval is! Natuurlijk hebben we er een doos van in onze camper geladen!

De proeverij, die niet alleen uitstekende wijnen omvat, maar ook geweldige lokale delicatessen, vindt plaats in een elegante glazen kubus die een paar jaar geleden aan de oude boerderij van de familie is toegevoegd. Lepa Vida is een prachtig voorbeeld van hoe traditie en moderniteit elkaar aanvullen en elkaar niet uitsluiten; beproefde dingen vermengen zich met trends en er kan iets nieuws en moois uit voortkomen.

Laat in de avond zitten we tot laat in de nacht samen met twee kampeerders uit Keulen en ontkurken nog een of twee flessen in de warme temperaturen onder de sterrenhemel – uiteraard aan de gezellige tafel met de schommelbanken. De tip om Lepa Vida te bezoeken blijken de twee ook te hebben ontdekt in de reisgids van Reisedepeschen Verlag. Nog een toeval…

De volgende dag gaan we opnieuw naar een wijnmakerij verder naar het zuiden. Dit is iets eenvoudiger en traditioneler dan Lepa Vida, maar vanaf de grote kampeerweide hebben we een prachtig uitzicht over de Adriatische Zee. Als het zicht goed is, kun je blijkbaar zelfs Venetië zien. De afstand tot de volgende camper is ruim 200 meter, dus ruimte genoeg! Oh trouwens, het geheel is gratis – je koopt gewoon naar eigen inzicht een paar flessen wijn.

Voor een avondzonsondergang en een verfrissende duik in de zee gaan we naar het magische havenstadje Piran, op slechts een klein eindje rijden van onze parkeerplaats in de wijngaarden. Ook al is de Sloveense kust met nog geen 50 kilometer relatief klein, de omweg is de moeite waard.

Voor een zonsondergang in Piran

Naar aanleiding van een tip parkeren we onze camper op een parkeerplaats in Fiesa, net buiten Piran. Van daaruit lopen we bijna 20 minuten richting de laagstaande zon langs een mooi kustpad naar de autovrije historische haven van Piran. Natuurlijk niet zonder eerst nog een keer in het koele water te springen. Het water is aangenaam warm, er spetteren en lachen veel kinderen en tieners om ons heen die van alles doen wat drijft en leuk is in en rond het water. Mikkel vindt het geweldig!

Piran wordt de “witte parel” genoemd en wordt beschouwd als de mooiste kustplaats van Slovenië. Toegegeven, ik heb geen vergelijking, maar ik kan bevestigen dat de plek absoluut betoverend is. In de oude stad slenteren we door smalle straatjes met smalle huisjes naar Venetiaans model. Op een gegeven moment belanden we op het indrukwekkende Tartiniplein, het centrale knooppunt waar het ene café het andere opvolgt en 's avonds een podium staat opgesteld voor livemuziek.

We worden naar de haven getrokken. Kleine vissersboten liggen dicht bij elkaar en schommelen zachtjes in de golven. Een geur van knoflook en gebakken vis vult de lucht. We kunnen niet anders dan even plaatsnemen, een coole pivo bestellen en genieten van de mediterrane flair met vers gevangen inktvisringen, sardientjes en andere lekkernijen. Puur vakantiegevoel.

Toen we na zonsondergang vertrokken om terug te keren naar de camper, viel het ons niet mee om afscheid te nemen van Piran en de Sloveense Rivièra. Morgen is onze laatste dag in Slovenië voordat we afscheid nemen van het land. We willen ons nog een laatste keer onderdompelen in het groene, wilde hart van het land met zijn talrijke grotten en kastelen. Wolven, beren en lynxen leven hier nog steeds in het wild! Diep van binnen voel ik dat ik nog niet klaar ben om te vertrekken. Ik wil meer tijd aan zee doorbrengen en nog meer tijd in Slovenië in de camper met mijn twee favoriete mensen!

Onze conclusie over deze roadtrip

Slovenië is een klein land, maar tegelijkertijd super veelzijdig en daardoor perfect voor een familieroadtrip met de camper. We hadden maar ongeveer een week ter plaatse, twee weken zouden waarschijnlijk perfect zijn om ons echt diep in het land te “onderdompelen” en ook het oostelijke deel te leren kennen, wat de moeite waard is om te zien.

Eén ding is voor ons zeker: deze roadtrip is zeker perfect te combineren met een tussenstop in Oostenrijk of Italië – met nog meer tijd zou je verder langs de Adriatische Zee kunnen rijden, bijvoorbeeld naar Kroatië.

Omdat we in het hoogseizoen reisden, hadden we de meeste overnachtingsplaatsen van tevoren aangevraagd en gereserveerd. Dit was niet altijd nodig, vooral de parkeerplaatsen bij de wijnhuizen zijn spontaan te betreden, maar in het Triglav Nationaal Park zijn de mogelijkheden beperkt en waren sommige plekken al volgeboekt toen we erom vroegen. Vroegtijdig reserveren heeft zeker zin.

Wat wij zeker zonder voorbehoud kunnen aanbevelen (en in de toekomst zeker weer zullen gebruiken) zijn de busjes van Vantopia. De T6 met hefdak was genoeg voor ons drieën. Maar er zijn ook grotere auto’s te huur. Wat ons het meest enthousiast maakte over Vantopia is het instant Vanlife-gevoel dat je krijgt dankzij de zeer individuele en extreem uitgebreide uitrusting. Het tegenovergestelde van standaard: de busjes zijn echt doordacht en met veel oog voor detail ingericht.

Hoe dan ook heeft deze roadtrip bij ons allemaal onze liefde voor campervakanties verdiept en we zijn het erover eens dat dit niet de laatste reis van deze soort was…

***

Opmerking: we willen het Vantopia-team graag vanuit de grond van ons hart bedanken. Dit artikel maakt deel uit van een samenwerking, maar is uitsluitend gebaseerd op de eigen indrukken en persoonlijke ervaringen van de auteurs.

Source: https://www.reisedepeschen.de/go-with-the-flow-roadtrip-durch-slowenien/