Guernsey – eiland tussen eb en vloed
Guernsey is niet gierig met regen. Geen wonder in april, zou men zeggen. En er moet ook een reden zijn dat het groen op het eiland zich zo verspreidt. Dat je het twee keer per jaar uit de smalle straatjes moet snijden, zodat er ruimte is om te rijden. "De mensen hier houden van hun auto", zegt Gaby, en ze moet weten dat ze meer dan 30 jaar geleden van Duitsland naar het eiland is verhuisd. Toegegeven, ze kwam niet om te blijven. Maar op of in Guernsey wordt je snel verliefd. Ze trouwde en de twee kinderen zijn nu volwassen en wonen na hun afstuderen op het eiland.
En wat de auto betreft, zouden de eilandbewoners deze niet nodig hebben. Voor een pond is het handig met de bus over het eiland. Bovendien is de Guernseyer goed om te lopen, dus Gaby. Daarom ontmoeten we die zondagochtend genoeg wandelaars en joggers, niet zelden met maximaal drie honden. Allemaal hartelijk begroet, want gelukkig zijn als een van de iets meer dan 65.000 inwoners op een groen eiland van 78 vierkante kilometer in de Golf van Saint-Malo.
Tenminste van april tot – laten we zeggen – november. In de winter wordt het donker, soms mistig, als nooit echt koud. Dit wordt al verzekerd door de Golfstroom, die hopelijk nog lang zal werken als de warmtepomp van Noord-Europa. Uiteindelijk heeft hij de primaire verantwoordelijkheid om het zo groen en bloeiend te maken op Guernsey en de andere Kanaaleilanden. Dat de sfeer bijna mediterraan lijkt. De Noordzee zou in de winter worden bevroren, er zou geen Golfstroom zijn. Het smelten van de poolijskappen en het effect ervan op de Golfstroom kan zelfs niet worden gedacht. En we moeten niet over iets anders praten dan over klimaatverandering.
Geprezen zij Engeland, dat al de klimaatsituatie heeft uitgeroepen. Nu heeft Guernsey minder te maken met de grote buur dan u denkt. In ieder geval ligt het dichter bij Frankrijk en maakte het, net als de andere Kanaaleilanden, nog deel uit van het vasteland tijdens de ijstijd. Met de grote smelt steeg de zeespiegel, een paar stukken land over en voila, de archipel was geboren.
Bij mooi weer zou je Frankrijk moeten kunnen zien. Maar zelfs vanuit de hoogst gelegen kamer van ons hotel, kan ik alleen kijken naar Saint Peter Port en het offshore-eiland Jethou, Herm en Sark. Dat is natuurlijk genoeg voor mij. In de middeleeuwen waren de Kanaaleilanden Bretagne en vervolgens Normandië. De Franse tijd weergalmt niet alleen in lokale en straatnamen, er zijn nog steeds mensen die Normandisch Frans spreken, ook Patois, Guernésiais of Guernsey Frans genoemd. Mensen willen een goede dag hebben met "Baon-jour".
Tegen ons zeggen we "hallo" of "hallo" wanneer we elkaar ontmoeten op de klifpaden in het zuiden van het eiland, op de smalle en populaire wandelpaden, vooral op zondag. In Jerbourg, het zuidoostelijke punt, valt het uitzicht duizelig over de rotsen, met scherpe rotsen die uit het water steken. Guernsey, zo wild, zo mooi. Jerbourg is een plek waar je uren wilt zitten en in de verte wilt kijken, en al het drama van dit landschap wilt absorberen. Verhalen maken. Hoe deed Victor Hugo het? Dan.
Volg hier en nu lessen in culinaire plantkunde. Scott, die opgroeide in Zuid-Engeland en Guernsey al van jongs af aan kent, kiest en probeert uit de weg: wilde knoflook, zuring en zuring, Pennywort. Waternavel? Wordt ook Indiase watervork genoemd en komt eigenlijk voor in de tropen en subtropen. De frisse, niervormige bladeren zijn eetbaar. Scott breekt er een open en wrijft het breekpunt over de hand: "Like aloe vera!" Pennywort wordt bijvoorbeeld in de Ayurvedische geneeskunde gebruikt en zou een antibioticumeffect moeten hebben.
Struiken stekelige gaspeldoorn verf spatten van kleur op de kliffen, Auguste Renoir zou blij zijn. Dat was hij toen ook. Bijna kort na Victor Hugo. Daisy-tapijten kruipen tegen de muren. Wanneer we Bluebell Woods bereiken, ervaren we de bloemenoorlog: de wilde knoflook wil het blauwe wonder vervangen. "Hij is sterker", zegt Gaby. Maar blauw domineert. En naast de "originele" Engelse Hasenglöckchen zijn er nog Spaanse Hasenglöckchen, ook blauw, maar waarschijnlijk gegroeid tot de wilde knoflook. Bluebell Woods lijkt een beetje te populair. Gedeeltelijk wijst een draad erop om niet in de bloementapijten te gaan, er zijn enkele al platgetreden paden aanwezig. Gebogen bloemen ernaast.
Ik ben blij als iedereen weg is. In stilte ontwikkelt Bluebell Woods zijn volledige magie. Over de kleur is een geluidswonder, zelfs als de bel niet rinkelt. Maar het vogelconcert klinkt gratis in het bos. Dit zijn momenten van rust, vrede. Of het nu op de kliffen is, met uitzicht op de zee, aan de horizon, in het bos of in de levendige haven van Saint Peter. Deze momenten ontbreken nooit. Ochtend bij zonsopgang in mijn kamer met uitzicht. Wanneer ik een raam open, ligt de stad aan mijn voeten en toont zich altijd in een ander licht. De eilanden aan de horizon lonken. Wanneer het water komt en gaat, vormt dit leven tussen eb en vloed.
Dan vergeet je gemakkelijk dat Guernsey ook een plaats van geld is. Een belastingparadijs, een offshore financieel centrum. Iedereen die rond lunchtijd door de straten van Saint Peter Port loopt, zal het zich herinneren. De zakenmensen in pak en kostuum naast de andere lokale bevolking en toeristen in casual look. Deze merkwaardige mix van landelijk en stedelijk in de kleinste ruimte. En dan de selectie winkels, er lijkt niets te ontbreken in de plaats met 18.000 zielen. Je leeft hier goed.
De veerverbindingen naar Engeland zouden beter moeten zijn dan die naar Frankrijk. Er is immers een veerboot naar Saint-Malo. En het was de nacht met een vloedgolf toen ik op een balkon in Saint-Malo stond te kijken naar de wilde zee. Het strand verdween, het water klopte op de voordeur. Ik had geen idee dat de droom om de Kanaaleilanden te bezoeken zou uitkomen. Dat ik het perspectief zou veranderen. In Saint Peter Port is de zee na een winderige dag gekalmeerd. Wanneer we vertalen naar Sark, is het zo glad als een spiegel.
Tekst en foto's: Elke Weiler
Met dank aan Visit Guernsey voor het mogelijk maken van deze reis. Binnenkort gaan we verder naar Sark, waar we de eer hebben de Seigneur te ontmoeten...
Informatie en tips over Guernsey
"Een stuk Frankrijk dat in zee is gevallen en door Engeland is opgepakt."
Victor Hugo
Guernsey is een Crown-eigendom dat direct ondergeschikt is aan de Britse kroon en dus geen deel uitmaakt van het Verenigd Koninkrijk. Het kiest zijn eigen parlement en print zoals Jersey zijn eigen geld, waarmee men alleen op de Kanaaleilanden kan betalen. Het Guernsey-pond is gekoppeld aan het Britse pond, dat ook als betaalmiddel wordt geaccepteerd. Guernsey maakt geen deel uit van de EU en toch zijn het EU-recht en het EU-douanerecht gedeeltelijk van toepassing. Afhankelijk van het gsm-contract profiteert u van dezelfde voorwaarden als in Duitsland.
Hotel tip
Hoewel ik niet voor het hotel Ziggurat heb gekozen, maar ik voelde me daar zeer op mijn gemak en zou het privé boeken. Vriendelijk door een familie gerund, je voelt je meteen thuis. En mijn kamer (13) heeft een fenomenaal uitzicht. Daarachter een terras, dat ik deelde met de huisgenoot. In de ochtend een heerlijk ontbijt, kunt u zien aan de toast. Ik beveel de gepocheerde eieren met avocadopuree aan. Trouwens, ze koken ook 's avonds goed – alleen voor hun gasten! Hmmm, de inktvisringen …
plaatsen
Tijdens de lunch testte ik de groentesoep in het "Café Emilia" in het midden van Le Pollet, een centrale straat van Saint Peter Port. Ik slaagde erin om er voor de lokale bevolking te zijn en plaats te nemen bij het raam. De soep was goed, de bediening vriendelijk. De volgende keer zou ik wat van het uitgebreide ontbijtmenu proberen en vooral de koffie met guernsey-crème. De Guernsey-koeien staan bekend om het geven van extra vette melk.
Voor de avond raad ik de "Octopus" aan, een restaurant direct aan het water (Havelet Bay). Als voorgerecht smaken de oesters van het tegenovergestelde eiland Herm uitstekend. In het hoofdgerecht beveel ik de vissoep bouillabaise-stijl aan. Overigens zijn de bemanning en de keuken Frans, en Victor Hugo's roman (s.u.) heeft hen geïnspireerd.
Als u iets hartigs verkiest, kunt u ook een bezoek brengen aan de waterkant "The Slaughterhouse" (kasteelpier), waar de industriële sfeer en de voormalige functie herkenbaar zijn. Een prosecco op het beschutte terras, een zelfgemaakte gin van de eigenaar aan de bar of probeer je liever de keuken? Mijn tip: Poutine. Eigenlijk een bijgerecht van Canadese afkomst, vrij rijk, maar smakelijk: frites met jus en kaas.
leesmateriaal
Meestal lees ik graag een geschikt boek voordat ik op reis ga, maar deze keer heb ik het niet gehaald. Wat werd mij aanbevolen:
"Les traveilleurs de la mer" (De arbeiders van de zee) van 1866. Victor Hugo verbleef 15 jaar in ballingschap op Guernsey. "Ik draag dit boek op aan de rots van gastvrijheid en vrijheid, die hoek van de oude Normandische bodem waar de kleine nobele mensen van de zee wonen, het ruige en mooie eiland Guernsey, momenteel mijn heiligdom en waarschijnlijk mijn graf." Het was niet zover gekomen Hugo stierf in Parijs in 1885.
Bekend en ook gefilmd: de epistolaire roman "The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society" van Mary Ann Shaffer en Annie Barrows. Een eilandportret uit de oorlogs- en naoorlogse periode, dat ondanks de gekozen periode het verlangen naar Guernsey lijkt op te wekken. Dat suggereerde mijn buurman in het vliegtuig tenminste. Zwaaien zwaaien!
Verder lezen met collega's? Dit is wat Nic van Blog Luzia Pimpinella, Nadine van de familiereisblog Planet Hibbel en Thies van de Uberding-blog over onze reis hebben gemeld.