Bij Morsum cliff op Sylt

Misschien is het de laatste warme dag van het jaar, in ieder geval de laatste van deze prachtige zomer. En dat herinnert me eraan om op deze dag te gaan wandelen? Eigenlijk wil ik gewoon even langsgaan bij Morsum Kliff, wat foto's maken en dan doorgaan naar Hörnum. Er is dus geen sprake van wandelen.

Zelfs geen water heb ik in mijn bagage, maar een badpak en een handdoek. Voor onderzoeksdoeleinden begrijp je me dus niet verkeerd. Dus ik ben klaar voor het strand. Mijn gevulde waterfles daarentegen brandt thuis. Ik stap uit de drukke Westerland-trein op Morsumer Bahnhof en volg de borden naar Morsum Kliff. Maar waarom zou je de straat oversteken, zelfs als je de Watt kunt aflopen? Er is alleen een dwalende bui als er geen auto voorbij rijdt.

Wattzijde, Sylt
De andere kant op

Man-hoog riet opzij, achter de Watt. Alleen vogels fluiten in de wonderlijke stilte. Misschien is het precies hier wanneer mijn plannen dramatisch veranderen. Het wordt warmer, mijn tempo vertraagt, de tijd is relatief. Ik heb al jaren geen horloge meer gedragen.

Bijna heb ik alleen de weg op de Watt, wanneer ik elkaar na ongeveer twee en een halve kilometer ontmoet, een jong stel en zegt "hallo". "Moin" antwoord ik. Wandelaars begroeten elkaar overal en in alle talen. Zelfs degenen die niet groeten, genadeloos beschouwd als een "Moin".

Eindelijk op de klif. Het is niet mijn eerste keer hier, maar het is altijd anders. Soms kan de verwoesting veroorzaakt door de laatste storm niet over het hoofd worden gezien, maar deze keer is alles hier groen en bloeiend. Op de klif raast de heide uit. Het violet is goed voor de rood-gele steen.

Klifrand met heidekoepel

Mensen hebben ook hun stempel gedrukt op het millennia-oude, ijzige kunstwerk van Morsum Kliff. Een hart is uitgehouwen in een groter stuk dat lang geleden van de klif is afgebrokkeld. Een paar initialen, slagen, kleinere harten. Niet noodzakelijkerwijs nalatenschappen van de mensen die hier tijdens het Paleolithicum woonden. In plaats van me om te draaien naar het gele glanzende zand dat Little Africa wordt genoemd, volg ik het lagere klifpad.

Waar de architectuur van de schol, gletsjervormige lagen steen, het mooist is blootgelegd, zie je ze overal: kleine torens gemaakt van stenen. Met bijna religieuze toewijding worden er keer op keer nieuwe gecreëerd, volgens het motto, dat een torentje bouwt, weer terugkomt. In andere landen markeren cairns de wegen of beschermen ze tegen trollen. Bij Morsum Cliff lijkt het pure kerstbal te zijn. Of als het ding met het gegraveerde hart: ik was ook hier.

Bank slikt bij Morsum-klif
De plaats van de kust slikt

De klif heeft een lange, complexe geschiedenis waarin de gletsjers van de kou zijn opgebroken en de grond hebben verplaatst om die plaques te creëren die vandaag zichtbaar zijn. Het hart van elke geoloog moet hier met enthousiasme springen, maar ik vind ook dat de klif mooi is. Gewoon mooi. Onvermijdelijk komt de gedachte dat deze aarde zo oneindig oud is. En dat zoveel "hoeken" worden beschermd, zodat hun schoonheid behouden blijft. We beschermen de natuur tegen ons, in plaats van er deel van uit te maken. Het waren natuurbeschermers die konden voorkomen dat het oude klifmateriaal werd gestolen voor de bouw van de dam in de jaren 1920.

Dus ik sta in de middagwarmte voor de Morsum-klif en wil blijven. Volg gewoon het pad en wees daar waar ik niets kan breken. Ga gewoon. Pauze. Bewegen op. Kijk hoe de kustzwaluwen zich nestelen op de klif. Vanwege de erosie herbouwen ze hun grotten elk jaar in de limonietzandsteen van kerrie.

Terwijl ik op het vlakste punt de hoek omkom om de klif te bereiken, kijk ik naar een verkoold veld. Op een bordje wordt dit direct uitgelegd: Hier heb je het heidegebied verbrand, dus ze vernieuwden en niet verhout. Direct ernaast schittert de klif in paars, de heide bloeit nog steeds. En Sylt heeft de helft van alle heidegebieden in Sleeswijk-Holstein. Dit geldt niet voor de Morsum-klif, maar vooral voor de Braderuper Heide van 137 hectare. Wil ook worden verzorgd om te blijven bestaan. In de Lüneburger Heide bijvoorbeeld, zorgt Heidschnucken ervoor.

De beklimming is als een verandering van perspectief. De weg is breed en vervolgens weer smal, dus ik vraag me af of ik nog steeds op de juiste plek ben. Verderop lijkt een studiegroep onderweg te zijn, meestal zijn ze op een bepaald punt in de klif verdiept. Al snel sta ik op het uitkijkpunt, waar vier senioren op een bankje zitten en praten over de zeilreis van Greta naar New York.

Waar is de weg?

Het is slechts een beetje van hier naar het restaurant van het landhuis, dat eten en drinken biedt tegen een luxeprijs. Maar de poging om mijn dorst hier te lessen mislukt, omdat er een privéfeest wordt georganiseerd en daarom het videobewaakte restaurant vandaag gesloten is voor gewone gasten. Dit is wat de gast me vertelt, die net binnen heeft gevraagd, nadat we allemaal een tijdje op het terras hebben gezeten.

Ik neem de weg aan de overkant terug naar Morsum en ga daar het café binnen. Voor dit stuk frambozen en mascarpone heeft de langere droogtijd op het circuit zijn vruchten afgeworpen. De weg rond de klif toch. Net zo vreemd, zo geweldig als kwetsbaar. Miljoenen jaren geschiedenis van de aarde.

Tekst en foto's: Elke Weiler

Morsum rots
Dank je wel!

meer

Van Morsum treinstation naar de klif, het pad volgen en weer terug om een ​​route van acht en een halve kilometer te bereiken. Minstens twee uur zou ik ervoor inplannen, bij voorkeur meer om te stoppen en in de details te duiken.

De klif is een van de oudste natuurreservaten in Sleeswijk-Holstein. Er zijn rotslagen van tien miljoen jaar oud. In die tijd besloeg een veel warmere ongerepte Noordzee tweederde van Sleeswijk-Holstein en op Sylt heerste een klimaat zoals vandaag aan de Afrikaanse Atlantische kust.

Source: https://meerblog.de/morsum-kliff-sylt/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *