Met de zeilboot naar het hoge noorden

En weer mogen we een heel bijzondere interviewgast verwelkomen: dit keer is het Niklas die ons vertelt over zijn tocht met een zeilboot naar het hoge noorden. Wat een avontuur!

Als fotograaf heeft hij zijn ervaring verwerkt in een prachtig geïllustreerd boek – de link ernaar vind je aan het einde van het interview.

Niklas vinden we absoluut erg leuk, want zijn eerste maaltijd na zo’n reis is natuurlijk zoals bij ons: PIZZA! We wensen je veel leesplezier:

Vertel eens iets over uzelf

Ik ben Niklas, 33 en een fotograaf uit Hamburg. Zolang ik me kan herinneren, hebben mijn ouders me meegenomen op hun reizen door Europa en over de Atlantische Oceaan. Dat heeft waarschijnlijk geleid tot mijn motto en mijn passie om geen nee te zeggen tegen elk avontuur en elk moment vast te leggen met mijn camera.

Toen mijn maatje Joscha mij in 2017 vroeg of ik met hem mee wilde varen op een zeilboot naar het hoge noorden, was mijn antwoord natuurlijk: Ja!

Website: niklasheinecke.com
Instagram: @niklasheinecke

Waar heb je de mooiste zonsondergang meegemaakt?

Een cliché, maar ik moet het zo beantwoorden: elke zonsondergang op zee is zo ongelooflijk mooi. Ondanks de storm, ondanks de zeeziekte. Als de zon ondergaat terwijl je achter het stuur zit, voelt het elke keer magisch aan!

Wat was je meest onvergetelijke moment tijdens het reizen en wat maakte het zo bijzonder?

Per zeilboot de wereld rond - wereldverkenner van de maand

Ik herinner me nog goed onze eerste ochtend in Groenland. Na bijna vijf dagen oversteken bereikten we laat in de avond de zuidoostkust. Geschikt bij stormen en als er een ijswaarschuwing is.

Nadat we ‘s nachts op een onbekende plaats voor anker waren gegaan, vielen we direct en totaal uitgeput in slaap in onze kooien. Goed uitgerust en met een vers gezette koffie stapte ik voor het eerst bij daglicht het dek op en kon mijn ogen niet geloven:

Omringd door 1000 meter hoge fjorden en verschillende ijsbergen waren we in the middle of nowhere. Er was niets te zien van de storm, in plaats daarvan blauwe lucht en zonneschijn. Voor mij was dat de belichaming van een avontuur, vijf dagen slapeloos en geslagen door golven en daarna wakker worden in een natuurlijk paradijs!

Wat was je leukste ervaring met een dier?

Mijn eerste ontmoeting met een haai was absoluut de grappigste ontmoeting met een dier. Sinds ik een kind was, heb ik een misselijk gevoel als ik aan haaien denk, ik ben zo gemanipuleerd door films en verhalen.

Vóór dit zeilavontuur was het mijn grootste zorg om zo’n dier te ontmoeten tijdens het snorkelen of duiken. Toen we bij het eiland Saba, in de Kleine Antillen van de Caraïben, onze vinnen aandeden en uiteindelijk in het diepblauwe water sprongen, was het zover.

Maar in plaats van een gevaarlijk roofdier zag ik voor me een elegant en vooral erg verlegen dier. Hoewel het groter was dan ik, verstopte het zich achter een rots.

Hoe onwetend zijn wij mensen dat we zulke mooie dieren bestempelen als bloeddorstige moordenaars.

Wat is je absolute geheime tip? Wat is daar zo speciaal?

Absoluut Saba. Het is een kleine groene oase omringd door enkele van de beste duikplekken ter wereld, maar er zijn vrijwel geen toeristen.

Leuk weetje: Omdat het eiland vroeger een kolonie was en nog steeds onderdeel uitmaakt van het overzeese gebied, vind je hier het hoogste punt van Nederland.

Waar heb je de meest gastvrije mensen ontmoet? Wat was er zo bijzonder?

In mijn vele jaren van reizen heb ik nog nooit zoveel gastvrije mensen ontmoet als tijdens dit zeilavontuur. Onze boot was waarschijnlijk een ongelooflijk goede deuropener, arm of rijk, we waren overal welkom.

Maar de kers op de taart was zeker het Canadese eiland Newfoundland. Ik kon amper een meter lopen zonder dat iemand me in zijn auto wilde meenemen. Ik wilde gewoon in alle rust mijn benen strekken.

Soms stonden er hele groepen bij de havens om ons te begroeten als we aankwamen. Ooit gaf een local ons zelfs de sleutels van zijn vakantiehuis. We kenden hem tien minuten niet en brachten er drie dagen door.

Ongelofelijk mooi, is het niet?

Waar voel je je thuis en waarom?

Ondanks alle geweldige en mooie momenten onderweg, keek ik altijd uit naar Hamburg. Hoe ouder ik word, hoe meer ik me realiseer dat ik niet meer zonder mijn vriendin, familie en vrienden wil zijn. Ik kan me moeilijk voorstellen dat ik wegga, emigreer en helemaal opnieuw begin.

Waar kijk je naar uit als je terugkeert van een reis?

Bij het oversteken van de zee met een zeilboot zijn er weinig manieren om tot rust te komen. Eigenlijk ben je de hele overtocht in de alarmmodus.

Vooral in de meest noordelijke Atlantische Oceaan, waar het vele duizenden meters diep is en er maar een paar boten zijn, kun je zelden een pauze nemen. Je kunt niet zomaar midden op zee voor anker gaan en stil blijven staan. Als het begint, ben je onderweg.

Je werkt in ploegen. Na 24 uur ben je in een soort vegetatieve toestand. Wat mij het meest motiveert tijdens zo’n overtocht is de eerste maaltijd aan land: pizza.

Wat was je meest emotionele moment tijdens het reizen? Waarom?

Vaak gebeurt er tijdens een reis dat ik zelden tijd heb om het op hetzelfde moment te verwerken. Daarom neem ik tijdens elke reis of elk deel van mijn reis een moment rust.

In Groenland bijvoorbeeld nam ik onze dinghy mee naar een klein eiland en ging ik op een rots zitten. Een ijsberg van zes verdiepingen zwom niet ver weg en een paar zeehonden jaagden voor me op vissen in het water.

Toen besefte ik hoe gek dit moment was, waar ik precies was en dat ik hier alleen kon komen met de kracht van de wind.

Reis je liever naar de mooiste plek waar je ooit bent geweest of ontdek je een nieuwe plek?

Het een sluit het ander naar mijn mening niet uit. Je kunt elke plek met nieuwe ogen zien als je het lange tijd niet hebt bezocht. In de Zweedse en Finse archipel wacht achter elk eiland, elke baai een nieuw natuurwonder. Er valt altijd iets nieuws te ontdekken.

Hoe bewaar je herinneringen aan je reis?

De zeiltocht door de noordelijke zeeën was het grootste avontuur van mijn leven. Als fotograaf heb ik natuurlijk duizenden en duizenden foto’s meegenomen naar Duitsland – veel te veel om ze allemaal keer op keer te bekijken.

Daarom heb ik mezelf een thematisch kader opgesteld, de beste motieven uit de reis uitgekozen en er een fotoboek van gemaakt: KOUDE WATEREN. Een paar vrienden hebben me geholpen met de productie. Ze illustreerden de route die onze boot aflegde.

Ze hebben de teksten gepolijst en vertaald die ik gebruikte om mijn herinneringen vast te leggen. Ze schonken het allemaal samen in een mooie, moderne lay-out. Een flagrant project. Maar het resultaat is echt indrukwekkend.

En de samenwerking werkte zo goed dat we nu zelfs ons eigen bureau hebben opgericht. WILDYARD. Het doel: spannende verhalen vertellen over duurzame bedrijven, organisaties en projecten.

Zodat de unieke natuur die ik heb mogen beleven tijdens mijn zeilavontuur zo lang mogelijk behouden blijft.

Vond je het interview leuk? We kijken uit naar je leuke reactie!

Source: https://wetraveltheworld.de/weltentdecker-april-21/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *